NOWELIZACJA FIŃSKIEJ USTAWY O WSPÓŁPRACY– CZĘŚĆ 2

skd wyrok

Obowiązek negocjacji | Współpraca

Kolejną istotną zmianą zaproponowaną w nowej ustawie o współpracy jest wprowadzenie tylko jednego rozdziału dotyczącego obowiązku negocjowania. Dotyczy to zarówno możliwego zmniejszenia wykorzystania siły roboczej, jak i negocjacji w sprawie innych znaczących efektów kadrowych (negocjacje zmian).

Regulacja negocjacji zmian jest w dużej mierze zgodna z obowiązującą ustawą. Wraz z reformą ustawy o współpracy określony zostanie termin rozpoczęcia negocjacji zmian, tak aby negocjacje musiały odbyć się przed podjęciem decyzji biznesowej. Wzmocnione zostałoby również prawo przedstawicieli pracowników do zgłaszania propozycji innych niż proponowanie rozwiązań alternatywnych. W związku z tym w przyszłości przedstawiciel pracownika miałby prawo do zgłaszania na piśmie propozycji i rozwiązań alternatywnych do negocjacji zmian oraz do otrzymania pisemnej odpowiedzi od pracodawcy.

Zgodnie z obecną ustawą jedną z najbardziej kontrowersyjnych i spornych kwestii była kwestia, kiedy pracodawca powinien był przystąpić do rokowań zbiorowych w sprawie planów redukcji zatrudnienia. Kwestia ta została jednak poruszona w dekrecie rządowym dotyczącym nowej ustawy. Niemniej jednak, dyskusja nad dekretem rządowym nie wyjaśnia w znaczący sposób sytuacji, jaka jest w tej chwili. Ponadto nowe obowiązki projektowanej nowej ustawy w odniesieniu do bieżącego i regularnego dialogu z pracodawcą mogą zwiększyć problemy z interpretacją właściwego terminu rozpoczęcia negocjacji kooperacyjnych, a w konsekwencji sporu sądowego.

W praktyce problem urzeczywistnia się dla pracodawcy w sytuacjach, w których pracodawca musi ocenić w szczególności, czy jest to kwestia dialogu wyłącznie w rozumieniu nowej ustawy, czy też należy złożyć propozycję negocjacyjną „dla pewności”.