Stan faktyczny sprawy:
Decyzją z 1972 roku wydano Inwestorowi decyzję o pozwoleniu na budowę budynku inwentarskiego wg. projektu indywidualnego. Budynek nigdy nie był użytkowany jako budynek inwentarski ale jako budynek mieszkalny przy czym w trakcie budowy Inwestor wykonał roboty budowlane zmieniając istotne parametry budynku oraz jak wskazano wyżej sposób użytkowania budynku.
Rozstrzygnięcie organu I instancji:
Organ I instancji prowadził wobec obecnych współwłaścicieli budynku postępowanie w przedmiocie samowolnej rozbudowy wraz ze zmianą sposobu użytkowania budynku inwentarskiego na mieszkalny z częścią gospodarczą. Decyzją wydaną na podstawie art. 40 ustawy Prawo budowlane z roku 1974 w zw. z art. 103 ust. 2 ustawy Prawo budowlane z 1994 roku nakazał współwłaścicielom budynku wykonać roboty budowlane mające na celu doprowadzenie obiektu budowlanego do zgodności z przepisami prawa budowlanego.
Rozstrzygnięcie organu II instancji.
Organ II instancji nie zgodził się z powyższym rozstrzygnięciem wskazując, że:
„Z rozbudową mamy do czynienia w przypadku zmiany, innych poza wysokością, charakterystycznych parametrów obiektu budowlanego jak kubatura, powierzchnia zabudowy, jego długość i szerokość. Rozbudową będzie zatem powiększenie istniejącego obiektu budowlanego o taki stanowiący charakterystyczny parametr budynku element techniczny, który stanowi (zewnętrzną) części obiektu budowlanego (wyrok WSA w Poznaniu z dnia 16 stycznia 2019 r., sygn. akt II SA/Po 730/18)”.
Rozbudowa jest związana ze zmianą charakterystycznych parametrów obiektu, takich jak:
– kubatura,
– powierzchnia zabudowy,
– długość,
– szerokość bądź liczba kondygnacji,
która jednak nie prowadzi do powstania żadnego nowego obiektu, lecz modyfikacji obiektu istniejącego.
W wyniku rozbudowy nie powstaje nowy obiekt budowlany, czy też nowa substancja budowlana. Rozbudowany budynek pozostaje tym samym obiektem w rozumieniu Prawa budowlanego (wyrok NA w z dnia 18 maja 2018 r. sygn. akt II GSK 1318/16).
Powyższe oznacza, że można rozbudować wyłącznie obiekt wcześniej istniejący. Nie można natomiast za rozbudowę uznać sytuacji, w której prowadząc budowę „rozbudowuje” w jej trakcie budynek o pewną część niezawartą w zatwierdzonym projekcie budowlany.
W przypadku spornego budynku od początku był on wybudowany w sposób niezgodny z decyzją o pozwoleniu na budowę, nie zaś samowolnie rozbudowany po zakończeniu pierwotnej budowy. W konsekwencji doszło do zmian względem pierwotnego projektu budowlanego w zakresie takich parametrów jak długość, szerokość, kubatura czy powierzchnia zabudowy. Również zmianę sposobu użytkowania pierwotnego budynku inwentarskiego należałoby uznać za odstępstwo od projektu budowlanego i wydanej decyzji o pozwoleniu na budowę.
Konkluzja decyzji organu II instancji.
Konkludując w przedmiotowej sprawie należałoby zastosować tryb naprawczy określony przepisami art. 50-51 ustawy Prawo budowlane z 1994 roku albowiem budynek nie jest samowolą budowlaną w rozumieniu art. 48 ustawy z roku 1994 Prawo budowlane, ponieważ Inwestor w czasie jego budowy posiadał prawomocne pozwolenie na budowę.