Wprowadzenie Zamawiającego w błąd stanowi jedną z obligatoryjnych podstaw do wykluczenia Wykonawcy z udziału w postępowaniu. Co istotne, jest ona coraz częściej wykorzystywana przez Wykonawców, którzy próbują wykazać, że konkurencja wskazując w ofercie nieprawidłowe informacje, wprowadziła zamawiającego w błąd.
Istotne jest przy tym, że konsekwencje wprowadzenia zamawiającego w błąd ponosić będzie Wykonawca, niezależnie od tego, czy informacje wprowadzające w błąd znalazły się w jego oświadczeniach, czy też
w oświadczeniach, dokumentach podmiotu trzeciego, na zasobach którego polega Wykonawca. Powyższe znalazło potwierdzenie w wyroku Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 7 czerwca 2017 roku, w którym Izba wskazała, że ewentualne konsekwencje spowodowane podaniem nieprawdziwych informacji przez ów podmiot mogą obciążać jedynie wykonawcę, które się na zasoby tego podmiotu powoła (wyrok KIO z dnia 7 czerwca 2017 roku, KIO 1004/17).
Istotne jest przy również, że zdaniem Izby w przypadku wprowadzenia Zamawiającego w błąd, nieuprawnione jest wzywanie takiego wykonawcy do uzupełnienia dokumentów, na podstawie art. 26 ust. 3 ustawy Pzp. Wykonawca, który przedstawił informacje, o których mowa w art. 24 ust. 1 pkt 17 ustawy Pzp nie jest wzywany do uzupełnienia dokumentów na podstawie art. 26 ust. 3 ustawy Pzp.
W wyroku z dnia 7 czerwca 2017 roku, Izba podkreśliła także, że winę we wprowadzeniu w błąd zamawiającego należy rozumieć nie tylko jako winę umyślną ale i również nieumyślną – lekkomyślność
i niedbalstwo, przy czym należytą staranność należy oceniać zgodnie z art. 355 Kodeksu cywilnego. Dyspozycja art. 24 ust. 1 pkt 17 ustawy Pzp znajduje zaś zastosowanie nie tylko w sytuacji skutecznego wprowadzenia w błąd, ale także wówczas, gdy czynność wykonawcy może wywołać taki skutek. Krajowa Izba Odwoławcza oceniając działanie wykonawcy uznała, że można przypisać jego działaniu co najmniej niedbalstwo i wskazał, że wobec wykonawców biorących udział w postępowaniu o udzielenie zamówienia obowiązuje podwyższona staranność, o której mowa w art. 355 § 2 k.c.