W szeregu ostatnich interpretacji indywidualnych Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził, że spółka, która wybrała opodatkowanie w formie ryczałtu od dochodów spółek (tzw. estoński CIT) nie zapłaci podatku od ukrytych zysków z tytułu ponoszonych na rzecz wspólnika opłat za najem budynku, o ile wydatki będą ekonomicznie uzasadnione i racjonalne, a ich wysokość jest ustalana na zasadach rynkowych.
Czym są ukryte zyski?
Ukryte zyski stanowią specjalną kategorię zdarzeń podlegających opodatkowaniu w spółce, która wybrała estoński CIT jako formę rozliczeń – są to świadczenia wykonane w związku z prawem do udziału w zysku, inne niż podzielony zysk, których beneficjentem choćby pośrednio jest udziałowiec, akcjonariusz lub podmiot powiązany (art. 28m ust. 3 ustawy o CIT). Katalog zdarzeń stanowiących ukryte zyski jest otwarty i dotyczy transakcji, które ostatecznie prowadzą do dystrybucji zysku w inny sposób niż poprzez dywidendę. Ustawodawca wymienił przykładowo, że ukrytym zyskiem jest kwota pożyczki zaciągniętej od spółki przez jej udziałowca. Wydaje się, że racjonalnie uzasadniony oraz ustalony na zasadach rynkowych najem składnika majątku nie powinien powodować opodatkowania jako ukryty zysk – w iwelu przypadkach czynsz najmu nie może być uznany za świadczenie ekwiwalentne dywidendzie, tj. dystrybucji zysku, lecz powinien być uznany za świadczenie służące działalności operacyjnej, mającej na celu wypracowanie tego zysku, nawet jeżeli wynajmującym składniki majątku jest wspólnik.
Opłaty za najem nie zawsze są ukrytymi zyskami
Dostępne są już pierwsze interpretacje indywidualne w których Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej rozstrzygał, czy opłaty za najem ponoszone na rzecz wspólników spółki opodatkowanej estońskim CIT stanowią ukryte zyski w rozumieniu art. 28m ust. 3ustawy o CIT. W interpretacji indywidualnej z 27.06.2022 r. wskazano, iż przy założeniu, że opłaty za najem będą ekonomicznie uzasadnione i racjonalne, a ich wysokość będzie ustalana na warunkach, które przyjęłyby między sobą podmioty niepowiązane w rozumieniu ustawy – nie będą stanowiły ukrytych zysków, o ile ponoszenie w/w opłat w rzeczywistości nie będzie służyło dokapitalizowaniu tych wspólników, a zawarcie wskazanych transakcji wynika z faktycznych potrzeb biznesowych Wnioskodawcy. W rezultacie opłaty za najem nie będą stanowić ukrytych zysków, o których mowa w art. 28m ust. 3 ustawy o CIT, a w konsekwencji po stronie spółki nie powstanie – w związku z ich nabyciem – dochód podlegający opodatkowaniu ryczałtem, o którym mowa w art. 28m ust. 1 pkt 2 ustawy CIT według stawki 10% lub 20%.
Z drugiej jednak strony, w innej interpretacji indywidualnej (sygn. 0111-KDIB1-1.4010.187.2022.1.BS) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał, że opłaty za dzierżawę zakładu kamieniarskiego stanowią ukryty zysk, mimo że czynsz został ustalony na warunkach rynkowych. Zdaniem Organu, fakt, że spółka nie posiada własnego zakładu kamieniarskiego jak również wózka widłowego, które są niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej i zawarła umowę dzierżawy części zakładu kamieniarskiego i umowę o świadczenie usług wózkiem widłowym wraz z operatorem od swoich wspólników, prowadzi do wniosku, że wspólnicy Spółki nie zadbali o wyposażenie Spółki w aktywa niezbędne dla prowadzonej działalności gospodarczej. Ustalenie czynszu na zasadach rynkowych nie oznacza, że inne przesłanki wskazane w art. 28m ust. 3 ustawy o CIT nie zostały spełnione.