Spis treści:
Parlament Europejski zatwierdził przyjęcie Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywy 2005/29/WE i 2011/83/UE w odniesieniu do wzmocnienia pozycji konsumentów w procesie transformacji ekologicznej poprzez lepsze informowanie i lepszą ochronę przed nieuczciwymi praktykami.
Czym jest greenwashing?
Termin „greenwashing” w języku polskim najczęściej tłumaczony jest jako „ekościema”, „zielone mydlenie oczu” czy też „zielone kłamstwo”. Jest to zjawisko polegające na wywoływaniu u klientów poszukujących towarów wytworzonych zgodnie z zasadami ekologii i ochrony środowiska wrażenia, że określony produkt lub przedsiębiorstwo go wytwarzające są w zgodzie z naturą i ekologią.
Kiedy oznaczenia produktów jako ekologiczne, neutralne dla środowiska itp. mogą zostać uznane za nieuczciwą praktykę rynkową?
Do katalogu działań wprowadzających konsumenta w błąd określonych w art. 6 Dyrektywy 2005/29/WE o nieuczciwych praktykach rynkowych ustawodawca unijny za praktykę handlową wprowadzającą w błąd zaliczać będzie fałszywe informacje dotyczące skutków środowiskowych lub społecznych danego przedsiębiorstwa lub produktu, jak również podawanie niezgodnych z prawdą informacji dotyczących trwałości lub możliwości naprawy danego produktu.
Uzupełnieniem powyższego jest dodanie do ust. 2 art. 6 Dyrektywy 2005/29/WE praktyki handlowej za wprowadzającej w błąd która polega na:
- formułowaniu twierdzeń dotyczących ekologiczności związanych z przyszłą efektywnością środowiskową bez jasnych, obiektywnych i weryfikowalnych zobowiązań ani celów oraz bez niezależnego systemu monitorowania;
- reklamowaniu korzyści dla konsumentów, które uznaje się za powszechną praktykę na rynku właściwym;
Za niestanowiące nieuczciwej praktyki będzie takie informowanie, o ekologiczności które będzie poparte jasnymi obiektywnymi i weryfikowalnymi zobowiązaniami i celami podanymi przez przedsiębiorcę. Twierdzenia te muszą być również wspierane przez niezależny system monitorowania w celu śledzenia postępów przedsiębiorcy w realizacji zobowiązań i celów.
W zakresie drugiego elementy mogącego stanowić nieuczciwą praktykę tytułem szerszego omówienia wskazać należy na zakaz informowania o braku określonej substancji w produkcie, jeżeli jej brak jest powszechną praktyką rynkową, informowanie o takim braku jako czynniku wyróżniającym produkt może stanowić nieuczciwą praktykę rynkową.
