ETS wydał wyrok, który może mieć duże znaczenie w kontekście polskich klauzul przeciwko unikaniu opodatkowania odnoszących się do wymiany udziałów, połączenia i podziału spółek, jak też ogólnej klauzuli przewidzianej przez Ordynację podatkową.
W wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE, Trybunał) z 8.3. 2017 r. w sprawie Euro Park Service (dalej: Spółka) przeciwko Ministre des Finances et des Comptes publics (Francja) stan faktyczny wyglądał następująco. Spółka będąca podmiotem prawa luksemburskiego przejęła, jako jedyny wspólnik, spółkę francuską. W zeznaniu rocznym o wysokości dochodu lub straty z tytułu zamknięcia roku podatkowego spółka przejęta zdecydowała się na szczególny system łączenia, w wyniku czego nie opodatkowała ona podatkiem dochodowym zysków kapitałowych netto ani zysków osiągniętych na aktywach wniesionych do Spółki. W akcie notarialnym wkłady spółki przejmowanej zostały wycenione na podstawie ich wartości księgowej netto. Wkłady te zostały natomiast zbyte przez Spółkę za cenę odpowiadającą ich wartości rynkowej.
Francuskie organy skarbowe, powołując się na regulacje krajowe, odmówiły zasadności powyższego.
ETS miał do rozważenia relację między przepisami krajowymi a przepisami Dyrektywy Rady 90/434/EWG z 28.7.1990 r. w sprawie wspólnego systemu opodatkowania mającego zastosowanie w przypadku łączenia, podziałów, wnoszenia aktywów i wymiany udziałów dotyczących spółek różnych państw członkowskich (dalej: Dyrektywa).
ETS wskazał, że przepisy Dyrektywy sprzeciwiają się przepisom krajowym, które w przypadku operacji połączenia transgranicznego uzależniają udzielenie korzyści podatkowych procedurze uprzedniego zatwierdzenia. W ramach tej procedury podatnik powinien wykazać, że dana operacja jest uzasadniona względami gospodarczymi, jej zasadniczym celem nie jest oszustwo podatkowe lub unikanie opodatkowania i że zasady przeprowadzenia transakcji pozwalają na opodatkowanie w przyszłości zysków kapitałowych.
Mając na względzie powyższe ETS wskazał, że państwa członkowskie nie mogą wprowadzać ogólnego domniemania, że operacje objęte zakresem Dyrektywy, takie jak połączenia spółek, wymiana udziałów itd., mają na celu unikanie opodatkowania. Natomiast aby odmówić zastosowania korzyści podatkowych wynikających z Dyrektywy, organy podatkowe muszą udowodnić, że zaszły przesłanki pozwalające na wyłączenie zastosowania przywilejów podatkowych.