W dniu 6 maja 2017 roku Prezydent RP podpisał ustawę z dnia 7 kwietnia 2017 r. o zmianie ustawy o zatrudnianiu pracowników tymczasowych oraz niektórych innych ustaw. Założeniem zmian w tej materii jest podniesienie standardów pracy tymczasowej oraz poprawa warunków zatrudnienia oraz bezpieczeństwa prawnego pracowników tymczasowych.
Jedną z najważniejszych zmian jest wprowadzenie większej ochrony kobiet w ciąży. Zgodnie z nowymi przepisami, do pracownicy tymczasowej – mającej łączny co najmniej 2-miesięczny okres skierowania do wykonywania pracy tymczasowej przez daną agencję pracy tymczasowej na podstawie umowy o pracę – będzie miał zastosowanie art. 177 § 3 Kodeksu pracy, zgodnie z którym umowa przedłuża się do dnia porodu. Dzięki tej zmianie, pracownice tymczasowe, będą mogły nabyć prawo do zasiłku macierzyńskiego po porodzie.
Nowe regulacje przewidują również, że agencja pracy tymczasowej będzie mogła skierować danego pracownika tymczasowego do wykonywania pracy tymczasowej na rzecz jednego pracodawcy użytkownika przez okres nieprzekraczający łącznie 18 miesięcy w okresie obejmującym 36 kolejnych miesięcy.
Agencja pracy tymczasowej będzie mogła skierować pracownika tymczasowego do wykonywania w sposób ciągły, przez okres nieprzekraczający 36 miesięcy, pracy tymczasowej na rzecz jednego pracodawcy użytkownika, obejmującej zadania, których wykonanie należy do obowiązków nieobecnego pracownika zatrudnionego przez danego pracodawcę użytkownika, a pracodawca użytkownik będzie korzystał z pracy takiego pracownika tymczasowego przez taki okres. Po tym okresie pracownik tymczasowy może być skierowany przez agencję pracy tymczasowej oraz przyjęty przez tego samego pracodawcę użytkownika do wykonywania pracy tymczasowej na jego rzecz nie wcześniej niż po upływie 36 miesięcy. Analogiczne limity wykonywania pracy tymczasowej będą dotyczyć również wykonywania pracy tymczasowej na podstawie umów prawa cywilnego.
Agencja pracy tymczasowej będzie miała obowiązek dokonywać ustalenia dotychczasowego łącznego okresu wykonywania pracy przez osobę ubiegającą się o pracę tymczasową u pracodawcy użytkownika na podstawie zarówno umowy o pracę, jak i umowy prawa cywilnego. Takie ustalenie będzie dokonywane na podstawie świadectw pracy, innych dokumentów potwierdzających okres wykonywania pracy tymczasowej lub na podstawie zaświadczeń wydawanych przez agencje pracy tymczasowej.
Na pracodawcę nałożono obowiązek prowadzenia ewidencji osób wykonujących pracę tymczasową na podstawie umów o pracę i umów prawa cywilnego.
Ustawa weszła w życie z dniem 1 czerwca 2017 r., za wyjątkiem przepisów nakładających na marszałków województw obowiązek sprawdzania raz na kwartał, czy agencje pracy tymczasowej nie zalegają z opłacaniem obowiązkowych składek na ubezpieczenia społeczne pracowników oraz przepisów zobowiązujących agencje pracy tymczasowej i inne podmioty do posiadania lokalu, w którym są świadczone ich usługi. Przepisy te wejdą w życie z dniem 1 stycznia 2018 roku.