4 maja 2017 roku TSUE wydał wyrok zawierający odpowiedzi na pytania prejudycjalne, jakie wystosowało do niego KIO w 2014 r. W sprawie C-387/14 Trybunał rozstrzygał między innymi kwestię polegania na zasobach podmiotu trzeciego. W pytaniach 1-3 KIO zwróciła się do Trybunału o udzielenie odpowiedzi w zakresie uzupełniania dokumentów w postępowaniu – czy można dopiero w odpowiedzi na uzupełnienie wykazywać potencjał podmiotu trzeciego wraz ze stosownym zobowiązaniem oraz czy można dopiero wtedy przedstawiać dokumenty, które powstały dopiero po terminie składania ofert. Trybunał stwierdził, że nie można uzupełniać nowych dokumentów takich jak zobowiązanie podmiotu trzeciego.
Trybunał uznał, że art. 51 dyrektywy 2004/18 w związku z art. 2 tej dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie temu, by po upływie terminu zgłoszeń do udziału w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego wykonawca przekazał instytucji zamawiającej, w celu wykazania, że spełnia on warunki uczestnictwa w postępowaniu, dokumenty, których nie zawierała jego pierwotna oferta, takie jak umowa zamówienia zrealizowanego przez podmiot trzeci oraz jego zobowiązanie do oddania do dyspozycji tego wykonawcy zdolności i środków niezbędnych do realizacji rozpatrywanego zamówienia.
Odpowiedź Trybunału zapadła jednak na gruncie odmiennego stanu prawnego. Od czasu zadania pytań prejudycjalnych (prawie 3 lata), zmieniła się bowiem dyrektywa klasyczna, a wraz z nią również polskie przepisy. Zgodnie z nowymi przepisami, wykonawca może wymienić podmiot trzeci, który podlega wykluczeniu lub nie wykazał spełnienia warunków. Dlatego też, w tym zakresie orzeczenie YSUE straciło na aktualności.
Aktualna pozostaje natomiast odpowiedź na pytanie 4, w której Trybunał wskazał, że artykuł 44 dyrektywy 2004/18 w związku z art. 48 ust. 2 lit. a) tej dyrektywy oraz zasadą równego traktowania wykonawców, zapisaną w art. 2 tej dyrektywy, należy interpretować w ten sposób, że nie dopuszcza on, by wykonawca biorący indywidualnie udział w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego polegał na doświadczeniu grupy wykonawców, której był członkiem przy innym zamówieniu publicznym, jeżeli faktycznie i konkretnie nie uczestniczył w jego realizacji. Zamawiający może zatem w tym zakresie wprowadzić pewne ograniczenia i nie uwzględnić tego rodzaju doświadczenia.