Przedmiotowa kwestia była przedmiotem zagadnienia prawnego rozpatrywanego przez Sąd Najwyższy w sprawie pod sygn. sprawy III CZP 84/16.
Rozpatrujący sprawę Sąd Apelacyjny w Warszawie nabrał poważnych wątpliwości, kto powinien być adresatem roszczeń spadkobierców byłych właścicieli w sprawie reprywatyzacyjnej dotyczącej gruntów warszawskich, w której następcom prawnym dawnych właścicieli zwrócono w naturze część przedwojennego budynku obejmującą mieszkania zajmowane przez lokatorów i którzy spadkobiercy wystąpili następnie przeciwko miastu stołecznemu Warszawa z pozwem o zapłatę za bezumowne korzystanie z budynku dekretowego (w okresie przed jego zwrotem).
Sąd Apelacyjny rozpatrujący sprawę z uwagi na powyższe wątpliwości zwrócił się do Sądu Najwyższego z następującym pytaniem prawnym:
„Czy samoistny posiadacz jest legitymowany biernie w sprawie o zapłatę wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z nieruchomości (art. 224 i 225 Kodeksu cywilnego) wówczas, gdy oddał nieruchomość w posiadanie zależne”
Powyższe zagadnienie wstępnie rozpatrywane było przez Sąd Najwyższy w składzie 3-osobowym, jednak na posiedzeniu 22 czerwca 2016 r. (III CZP 12/16) SN postanowił przedstawić omawiany problem prawny poszerzonemu składowi Sądu Najwyższego.
W składzie 7 sędziów Sąd Najwyższy w dniu 19 kwietnia 2017 r. podjął następującą uchwałę (III CZP 84/16): „Korzystanie z nieruchomości przez posiadacza samoistnego, który oddał rzecz do używania najemcy, polega wyłącznie na pobieraniu pożytków cywilnych (art. 224 i 225 Kodeksu cywilnego).”
Powyższe oznacza to, że w przedmiotowym przypadku od miasta obecni właściciele mogą domagać się jedynie zwrotu pobieranych przez miasto czynszów, natomiast roszczenia o bezumowne korzystanie z nieruchomości powinny być kierowane bezpośrednio do lokatorów.