Powyższe stanowisko zaprezentował Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 6 października 2017 r. (sygn. akt. V CSK 685/16). W przedmiotowej sprawie poszkodowani wystąpili przeciwko firmie ubezpieczeniowej o zasądzenie zadośćuczynienia, tytułem naprawienia krzywdy poniesionej na skutek wypadku w którym śmierć poniosła ich córka. Sprawca wypadku skazany został wyrokiem sądu, zaś samo zdarzenie miało miejsce pod rządami art. 442 § 2 k.c przewidującego 10 letni termin przedawnienia roszczeń odszkodowawczych dla których źródłem była zbrodnia bądź występek. Do zdarzenia doszło 20 maja 1997 r.
W dniu 10 sierpnia 2007 r. weszła w życie nowelizacja dodająca art. 4421 k.c wydłużająca okres przedawnienia wyżej wskazanych roszczeń do lat 20 – stu oraz mająca zastosowanie do roszczeń które do tego dnia nie uległy przedawnieniu.
Sądy I i II instancji przyjęły, iż w przedmiotowej sprawie art. 4421 k.c nie ma zastosowania z uwagi na upływ 10 letniego terminu przedawnienia przed wejściem w życie przepisu wydłużającego okres przedawnienia, przy czym Sąd Apelacyjny zwrócił uwagę na okoliczność, iż samo zdarzenie zostało zgłoszone w roku 1998 r. oraz zakończyło się wypłatą odszkodowania, lecz w ocenie tegoż Sądu nie wiązało się to z przerwaniem biegu przedawnienia z uwagi na przyjętą wykładnie art. 819 § 4 k.c. zgodnie z którą przepis ten odnosi się wyłącznie do roszczeń stron umowy ubezpieczenia wynikających z tej umowy i nie dotyczy roszczeń poszkodowanego z tytułu umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej sprawcy wypadku, a tym brak jest podstaw do zastosowania art. 4421 k.c.
W ocenie SN wykładania przyjęta przez oba Sądy była wadliwa. SN wyjaśnił, że art. 819 § 4 k.c. ma zastosowanie do wszystkich roszczeń zgłaszanych do ubezpieczyciela, a więc do roszczenia zgłaszanego przez poszkodowanego, a nie stronę umowy ubezpieczenia OC.
W omawianej sprawie dla powodów oznaczało to brak zakończenia biegu przedawnienia przed wejściem w życie art. 4421 k.c, a tym samym przyjęcie 20 letniego przedawnienia ich roszczenia.