Ustawa o kredycie hipotecznym – aspekt konsumencki

Ustawa o kredycie hipotecznym

Wprowadzone uchwaloną w dniu 23 marca 2017 r. Ustawą o kredycie hipotecznym oraz o nadzorze nad pośrednikami kredytu hipotecznego i agentami wejdą w życie co do zasady z dniem 22 lipca 2017 r., niemniej warto zapoznać się z kilkoma poniższymi zmianami czy nowościami które w niedalekiej przyszłości wejdą do polskiego porządku prawnego.

  1. Ustawa znajdzie zastosowanie do umowy o kredyt hipoteczny zawartych z konsumentem. Umową o kredyt hipoteczny jest umowa w której kredytodawca udziela konsumentowi kredytu lub daje mu przyrzecznie udzielenia kredytu zabezpieczonego hipoteką lub innym prawem związanym z nieruchomością mieszkalną lub przeznaczonego na sfinansowanie niezwiązanego z działalnością gospodarczą lub prowadzeniem gospodarstwa rolnego nabycia lub utrzymania:
    1. prawa własności budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, a także ich budowy lub przebudowy
    2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu;
    3. prawa własności nieruchomości gruntowej lub jej części;
    4. udziału we współwłasności budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w nieruchomości gruntowej.
  2. Kredyt hipoteczny będzie mógł zostać udzielony wyłącznie w walucie lub indeksowany do waluty, w której konsument uzyskuje większość swoich dochodów lub posiada większość środków finansowych lub innych aktywów wycenianych w walucie udzielania kredytu hipotecznego lub w walucie, do której kredyt hipoteczny jest indeksowany.
  3. Kredyt hipoteczny ( wyłącznie zawarty po wejściu ustawy w życie) na wniosek konsumenta podlegać będzie przewalutowaniu na inną walutę. Walutą to może być wyłącznie waluta w której konsument uzyskuje większość swoich dochodów lub posiada większość środków finansowych lub innych aktywów wycenionych w tej walucie, bądź wnioskowana waluta jest walutą państwa członkowskiego w którym konsument miał miejsce zamieszkania w dniu zawarcia umowy.
  4. Kredytodawca nie będzie mógł dokonywać sprzedaży wiązanej w związku z zawarciem umowy o kredyt hipoteczny, chyba że sprzedaż wiązana dotyczyć będzie prowadzonego bezpłatnie rachunku płatniczego lub rachunku oszczędnościowo – rozliczeniowego, którego jedynym celem jest:
    1. gromadzenie środków finansowych przeznaczonych na spłatę kredytu hipotecznego lub
    2. obsługa kredytu hipotecznego, lub
    3. zapewnienie kredytodawcy dodatkowego zabezpieczenia spłaty kredytu hipotecznego w przypadku zaległości w spłacie tego kredytu hipotecznego.
  5. Kredytodawca będzie mógł wymagać od konsumenta zawarcia lub posiadania umowy ubezpieczenia dotyczącej umowy o kredyt hipoteczny lub przelewu wierzytelności z tej umowy ubezpieczenia na kredytodawcę przy czym zobowiązany będzie do poinformowania konsumenta o możliwości wyboru oferty dowolnego ubezpieczenia odpowiadającej minimalnemu zakresowi ubezpieczenia.

Poza powyżej wskazanymi ustawa w sposób szczegółowy określa zakres obowiązku informacyjnego kredytodawcy wobec konsumenta przed zawarciem umowy, prawa i obowiązki stron umowy wynikające z zawarcia umowy o kredyt hipoteczny.