6 listopada, 2017 / Prawo / , ,

Spółka komandytowa jako spółka kapitałowa w rozumieniu dyrektywy 2008/7/WE

Zakres opodatkowania PCC jest określony w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych. Tym niemniej doznaje od ograniczenia przepisami dyrektywy 2008/7/WE z 12 lutego 2008 r. dotyczącej podatków pośrednich od gromadzenia kapitału. Dyrektywę 2008/7/WE stosuje się do spółek kapitałowych (w rozumieniu przepisów tej dyrektywy) i dotyczy ona podatku kapitałowego. Podatek od czynności cywilnoprawnych jest podatkiem kapitałowym w rozumieniu tej dyrektywy.

Założenie, iż  spółka komandytowa jest spółką kapitałową w rozumieniu dyrektywy 2008/7/WE pozwala na stwierdzenie, iż przekształcenie spółki kapitałowej (np. spółki z o.o.) w spółkę komandytową także nie powinno podlegać opodatkowaniu PCC. Przepis art. 2 pkt 6 lit. b ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, obowiązujący od 1 stycznia 2009 r., wprost wyłącza z zakresu opodatkowania tym podatkiem czynność polegającą na przekształceniu spółki kapitałowej w inną spółkę kapitałową.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 lit. c tej dyrektywy za spółkę kapitałową należy rozumieć „każdą spółkę, przedsiębiorstwo, stowarzyszenie lub osobę prawną prowadzące działalność skierowaną na zysk, których członkowie mają prawo zbytu swoich udziałów stronom trzecim bez uprzedniego upoważnienia oraz odpowiadają za długi spółki, przedsiębiorstwa lub osoby prawnej tylko do wysokości swoich udziałów”. W konstrukcji polskiej spółki komandytowej występuje osoba komandytariusza. Jest to wspólnik, którego odpowiedzialność za zobowiązania spółki jest ograniczona. Co więcej, ogół praw i obowiązków komandytariusza może podlegać zbyciu. Jakkolwiek umowa może stanowić o zakazie zbywania ogółu praw i obowiązków, to nie ma przeszkód, by ograniczenie takie funkcjonowało np. w spółce z o.o., co nie pozbawia jej charakteru spółki kapitałowej.

To implikuje, iż spółka komandytowa winna zostać uznana za spółkę kapitałową w świetle dyrektywy 2008/7/WE. Taką konstatację można wysnuć również z licznych wyroków sądowych, np. wyrok WSA w Gdańsku z 17 maja 2016 r., sygn. akt I SA/Gd 365/16; wyrok WSA w Gliwicach z 7 kwietnia 2016 r., sygn. akt I SA/Gl 1054/15 i inne.

Niestety powyższy pogląd jest konsekwentnie odrzucany przez organy skarbowe. Nie doczekał się również wyroku NSA. Z tego względu przy zastosowaniu powyższego zaleca się podjęcie przez podatnika właściwych kroków zabezpieczających jego interesy.