Opłata za koszty odzyskiwania wierzytelności, o której mowa w art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 2013 o terminach zapłaty w transakcjach handlowych jest powszechnie dochodzonym przez wierzycieli roszczeniem wynikającym z nieterminowej płatności należności w stosunkach gospodarczych.
Roszczenie to ma charakter akcesoryjny wobec innej wierzytelności, z której nieterminową płatnością jest związane. To brak zapłaty roszczenia głównego w uzgodnionym przez strony terminie jest źródłem tego roszczenia.
W związku z tą akcesoryjnością roszczenia wynikającego z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych przed Sądem Najwyższym powstało zagadnienie o termin przedawnienia tegoż roszczenia, czy jest on samodzielny określony w art. 118 k.c. czy też roszczenie to przedawnia się w terminie przewidzianym dla świadczenia głównego?
W dniu 31 września 2021 r. Sąd Najwyższy w Uchwale III CZP 37/20 wskazał, iż termin przedawnienia roszczenia o rekompensatę za koszty odzyskiwania należności, opartego na art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych określa art. 118 k.c.
Przedmiotowe ma istotne znaczenie dla rekompensat dla których źródłem jest umowa, której termin przedawnienia płatności wynagrodzenia czy też ceny jest krótszy niż 3 lata np. umowa sprzedaży, umowa o dzieło. W tych przypadkach termin przedawnienia roszczenia o zapłatę rekompensaty będzie dłuży od terminu przedawnienia roszczenia o zapłatę należności głównej.