Z dniem 11 września 2017 roku weszła w życie ustawa z dnia 20 lipca 2017 roku o Krajowym Zasobie Nieruchomości, która wprowadziła istotne zmiany do ustawy o własności lokali.
Zgodnie z dodanym do art. 2 ustępem 1a ustanowienie odrębnej własności samodzielnego lokalu mieszkalnego następuje zgodnie z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo treścią decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu oraz zgodnie z pozwoleniem na budowę albo skutecznie dokonanym zgłoszeniem, i zgodnie z pozwoleniem na użytkowanie. Ponadto, wprowadzony przepis wprowadza również zasadę, że odrębną nieruchomość w budynku mieszkalnym jednorodzinnym mogą stanowić co najwyżej dwa samodzielne lokale mieszkalne.
Wprowadzono także możliwość wniesienia przez właściwego z uwagi na położenie nieruchomości wójta, burmistrza albo prezydenta miasta powództwa o stwierdzenie nieważności ustanowienia odrębnej własności lokalu w przypadku, gdyby takie ustanowienie nastąpiło bez zaświadczenia, o którym mowa w art. 2 ust. 3 ustawy o własności lokali.
Dodatkowo podnieść należy, że nie tylko na notariuszach spoczywał będzie obowiązek zbadania zgodności ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego w zakresie wyznaczonym przez przepisy prawa miejscowego oraz decyzje administracyjne. Zgodnie bowiem z dodanym art. 11 ust. 3 ustawy o własności lokali jeżeli wydzielenie lokalu byłoby sprzeczne z art. 2 ust. 1a ustawy, sąd, znosząc współwłasność nieruchomości, nie będzie orzekał o jej podziale przez wydzielenie lokalu, a ustali jedynie udziały współwłaścicieli w nieruchomości.
