Ministerstwo Finansów po długim czasie konsultacji wydało oczekiwaną interpretację ogólną nr PT9.8101.3.2020, która dotyczy popularnego modelu sprzedaży paliw w oparciu o karty paliwowe. Celem interpretacji ogólnej jest rozstrzygnięcie, czy jest to model transakcji łańcuchowej (z VAT i prawem do odliczenia) czy transakcja finansowa (zwolnienie od VAT, bez prawa do odliczenia).
W ramach występujących w obrocie schematów korzystania z kart paliwowych uczestniczą trzy podmioty:
- jeden z podmiotów (np. leasingodawca, spółka dominująca) udostępnia (przekazuje) kontrahentowi karty paliwowe, których nie jest emitentem;
- drugi podmiot – kontrahent ten (np. leasingobiorca, spółka zależna) za pomocą ww. kart dokonuje zakupu towaru od trzeciego podmiotu – dostawcy prowadzącego stację paliw (np. spółki paliwowej).
W świetle interpretacji ogólnej, transakcja udostępniania kart paliwowych powinna być zakwalifikowana jako świadczenie usług, jeżeli w danym przypadku doszło do łącznego spełnienia poniższych przesłanek:
- nabycie paliwa przez odbiorcę (posiadacza karty) następowało bezpośrednio od dostawców prowadzących stacje paliw;
- wyłącznie odbiorca decydował o sposobach nabycia paliwa (wybór miejsca nabycia), ilości oraz jakości paliwa, momencie zakupu i sposobie wykorzystania paliwa;
- odbiorca (z wyłączeniem podmiotu pośredniczącego) ponosił całość kosztów związanych z nabyciem paliwa;
- rola podmiotu pośredniczącego ograniczała się do udostępnienia odbiorcy instrumentu finansowego (karty paliwowej) pozwalającego nabyć towar.
W przypadku łącznego spełnienia powyższych przesłanek, działalność podmiotu pośredniczącego między dostawcą a odbiorcą towaru, sprowadzająca się do udostępnienia kart paliwowych, powinna zostać zakwalifikowana jako świadczenie usług na rzecz tego ostatniego (zob. wyrok TSUE w sprawie C-235/18 Vega International, pkt 41).