Niektóre gałęzie handlu czy usług, które cieszą się z naszym kraju dużą popularnością, bazują na zagranicznym know-how i aby zapewnić ich jak najwyższą jakość, niekiedy najlepszym rozwiązaniem jest powierzenie ich specjalistom zza granicy. Niektóre podmioty decydują się wówczas na „sprowadzenie” pracowników z innych krajów. W przypadku państw trzecich, w zależności od potrzeb danego podmiotu, można skorzystać z opcji delegowania pracowników z kraju pochodzenia albo z tradycyjnej procedury zezwoleniowej.
Delegowanie z kraju trzeciego do Polski
W przypadku delegowania, pracodawcą jest podmiot w kraju trzecim, który oddelegowuje swoich pracowników do czasowego wykonywania pracy w Polsce. Zwykle na mocy porozumienia między dwoma podmiotami, pracodawca w kraju trzecim może polecić swoim pracownikom wykonywanie pracy w innym kraju, w ramach wykonania umowy łączącej tego pracodawcę z innym podmiotem.
Jeżeli „import” takich pracowników następuje do Polski, istotne jest w tym przypadku, że pracodawca musi przestrzegać obowiązujących tu na miejscu przepisów dotyczących między innymi legalności pobytu i pracy cudzoziemców na terytorium RP. Dla delegowanego cudzoziemca należy wówczas uzyskać zezwolenie na pracę typu C – właściwe do czasowego wykonywania pracy w Polsce na okres powyżej 30 dni w roku kalendarzowym w oddziale lub zakładzie podmiotu zagranicznego albo w podmiocie powiązanym z pracodawcą zagranicznym (spółka zależna). Zezwolenie wydawane jest na czas określony – zasadniczo, na planowany okres oddelegowania cudzoziemca – jednak nie dłuższy niż 3 lata.
Niezbędna jest także legalizacja pobytu cudzoziemca w Polsce – na podstawie wydanego zezwolenia cudzoziemiec może ubiegać się o stosowną wizę (ważną max. 1 rok) lub zezwolenie na pobyt czasowy (na czas delegowania, nie dłużej niż 3 lata).
Należy również wyznaczyć osobę upoważnioną do reprezentowania pracodawcy delegującego w Polsce przed:
- Państwową Inspekcją Pracy (PIP), w tym do przesyłania i otrzymywania dokumentów lub zawiadomień,
- wojewodą oraz innymi organami uprawnionymi do kontroli legalności zatrudnienia i pobytu cudzoziemca w Polsce.
Pracodawca delegujący składa także oświadczenie o delegowaniu do PIP.
Zatrudnienie w Polsce przez polskiego pracodawcę
Alternatywą może być zatrudnienie pracowników z krajów trzecich bezpośrednio przez pracodawcę mającego siedzibą w Polsce.
Należy uzyskać zezwolenie na pracę typu A – wówczas proces inicjuje pracodawca. Zezwolenie na pracę wysyłane jest cudzoziemcowi i wówczas może być podstawą do uzyskania wizy do Polski. Wiza wydawana jest na maksymalnie 1 rok.
W przypadku, gdy praca ma być świadczona dłużej, to cudzoziemiec możne ubiegać się o zezwolenie na pobyt czasowy w związku z pracą, które załatwia już we własnym zakresie, osobiście, na miejscu w Polsce. Musi zatem wcześniej uzyskać np. wizę turystyczną, która pozwoli mu na wjazd do Polski i legalny pobyt do momentu złożenia wniosku o zezwolenie pobytowe. Zezwolenie na pobyt czasowy wydawane jest na czas trwania zatrudnienia, nie dłużej niż na 3 lata.
Można również połączyć procedury i ubiegać się o jednolite zezwolenie na pobyt czasowy i pracę, jednak w tym przypadku za proces odpowiada cudzoziemiec, który musi przyjechać do Polski i złożyć osobiście dokumenty – tak jak w przypadku zezwolenia na sam pobyt czasowy.
W przeważającej większości przypadków, do uzyskania zezwolenia na pracę (w tym jednolitego na pobyt czasowy i pracę), niezbędne jest dołączenie oficjalnej informacji od starosty o braku możliwości zaspokojenia przez podmiot powierzający pracę swoich potrzeb kadrowych na lokalnym rynku pracy. Informacja wydawana jest na wniosek podmiotu powierzającego pracę. Informacja wydawana jest w ciągu maksymalnie 21 dni.
W obu przypadkach konieczna jest legalizacja pobytu cudzoziemca.
Niezależnie od tego, na które rozwiązanie się zdecydujemy, należy pamiętać o konieczności przestrzegania wytycznych dotyczących wynagrodzenia pracownika delegowanego do wykonywania pracy w Polsce lub w Polsce zatrudnionego.